زندگینامه یک یوگی

برگ ۱۳۳


جارویی برداشتم. میدانستم که استاد میخواست اهمیت تعادل در زندگی را به من یاد آور شود. روح و روان باید در همه اقیانوس عالمیان بال و پر باز کند در همان حال که بدن انسان مشغول کار روزمره است. وقتی بعدا برای قدم زدن بیرون رفتیم من هنوز در حال سروری توصیف ناپذیر بودم. تنمان را دو جلوه آسمانی میدیدم که روی خیابانی که در اصل از نور خالص بود روانه اند.

استادم توضیح داد: "این روح خداوندی است که همواره انواع موجودات و نیروها را جان میبخشد. اما او در سرور نامخلوق هیچی و ماورای پدیده جهانهای ارتعاشی است.* قدسیانی که هنوز در تن خود این الوهیت را درمیابند با این ماهیت دوگانه آشنا هستند. آگاهانه به کار زمینی خود مشغول، اما در عین حال در سعادتی درونی باقی میمانند. پروردگار همه انسانها را از شادی بی انتهای وجود خودش ساخته. با اینکه آنها دردمندانه در تنشان حبس شده اند، خداوند انتظار دارد جانها، که در تصویر او آفریده شده اند، سرانجام خود را از هر نوع هویت مادی رها ساخته و به او ملحق شوند."

این رویا و چشم انداز آسمانی درس های همیشگی بسیاری به من داد. با آرام کردن افکارم روزانه میتوانستم باور واهی را که بدن من توده ای است از استخوان و گوشت که خاک سخت مادی را زیر پا میگذارد رها کنم. دریافتم که نفس و ذهن مغشوش همانند طوفانی هستند که اقیانوس نور را به شکل امواج ماده، آسمان و آدمیان و حیوانها و پرندگان و درختان در میاورد. فهم لایتناهی به عنوان تنها پرتو نور بدون آرام کردن آن طوفانها ممکن نیست. هر موقع که این دو همهمه را ساکت کرده ام، امواج آفرینش را دیده ام که در دریای نورانی حل شده اند، همانگونه که فروکش امواج دریا با بازگشت در دریای وحدت آرامش میگیرند.



* "چون پدر هیچ کس را قضاوت نمیکند، اما همه قضاوت ها را به فرزند داده." جان ۲۲-۵ "هیچ انسانی هرگز خداوند را ندیده. تنها پسر مولود او، که در آغوش پدرش است، او از او نام برده." جان ۱۸-۱ "همانا قطعا من به شما میگویم، او که به من ایمان دارد هر آنچه من میکنم میکند و کارهایی بزرگتر خواهد کرد. چرا که من به نزد پدرم خواهم رفت." جان ۱۲-۱۴ "اما تسلی بخش، روح القدس، که پدر به نام من خواهد فرستاد، همه چیز را به شما خواهد آموخت. و هر چه را به شما گفته ام بخاطرتان خواهد آورد." جان ۱۴-۲۶.
این آیه های انجیل ماهیت سه گانه خداوند را یادآور میشوند: پدر، پسر، و روح القدس (همان سات، تات، اوم در متون مقدس هندو). خداوند پدر، مطلق است و خلق نشده و فرای آفرینش. خداوند پسر، آگاهی مسیح است (براهما یا کوتاستا چایتانیا) که در فضای آفرینش پدیدار است. این آگاهی مسیح وار است که "تنها مولود" یا تنها بازتاب لایتناهی نا مخلوق است. جلوه ظاهری یا "شاهد" آن اوم یا روح القدس، نیروی الهی و خلاق و نامریی که با ارتعاش آن همه آفرینش پدید می آید. اوم، این سرور تسلی بخش، در حال مدیتیشن شنیده میشود و به زاهد ندای حقانیت نهایی و مطلق میدهد.



< > >>