زندگینامه یک یوگی

برگ ۱۴۶


سه گام (scale) ماژور و مینور هارمونیک و مینور ملودیک تنها گامهای موجود در موسیقی غربی هستند. اما موسیقی هندی ۷۲ تاتا یا گام را شامل میشود. نوازنده آزاد است از ملودی یا راگای ثابت خارج شود و با خلاقیت بی حد و مرز بداهه نوازی کند. پس از برداشت حال و هوای ساختاری آهنگ او میتواند با خلاقیت بی حد خود به آن آرایش و ابتکار ببخشد. یک موسیقیدان هندی نت های از پیش نوشته نمیخواند، بلکه هر بار جامه ای تازه به اسکلت خالی یک راگا میبخشد. رایج است که نوازنده روی یک تک ملودی بماند و مرتب آنرا در غالب تغییرهای کوچک در ریزپردازی ها و ریتمها تکرار کند. باخ، در میان آهنگسازان غربی، به زیبایی و قدرت تکرار صدا وقتی به صد جور مختلف تغییر های ظریف داده میشود واقف بود.

ادبیات سانسکریت باستان ۱۲۰ تالا یا میزان زمان را توصیف میکند. گفته شده که بهاراتا، بنیانگذار موسیقی سنتی هند، در آواز چکاوک ۳۲ نوع تالا را تشخیص داده. تالا یا ریتم از حرکات انسان سرچشمه میگیرد. دو ضرب قدم برداشتن، سه ضرب صدای تنفس در حال خواب، وقتی که دم دو برابر بازدم طول میکشد. هندی ها همیشه صدای انسان را برترین ساز دانسته اند. به این خاطر است که موسیقی هندی غالبا خود را به طول صدای سه اکتاو محدود میکند. همچنین به همین علت روی ملودی (نسبت میان نتهای متوالی) بیش از هارمونی (نسبت نتهای همزمان) تاکید میشود.

هدف بلند پایه تر ریشیان موسیقی دان این بود که خواننده را با آواز آسمانی که با بیداری مراکز نهان ستون فقرات شنیده میشود خو دهند. موسیقی هندی هنری شخصی و فردگرا و معنوی است. هدفش نه درخشش سمفونیک بلکه هماهنگی شخصی با حقیقت مطلق است. واژه موسیقی دان در زبان سانسکریت بهاگاواتار است، به معنای "کسی که در ستایش خدا میخواند." سان کیرتان ها و گردهماییهای موسیقی یک شکل موثر یوگا و انضباط معنویند، که تمرکز بالا و جذب بالای ذهن و صدا طلب میکنند. چون انسان خودش یک نشان کلمه خالق است، صدا تاثیری قوی و فوری بر روی او دارد و برای او راهی برای بیاد آوردن منشا الهیش ارائه میکند.

سان کیرتانی که از اتاق نشیمن طبقه دوم سری یوکتشوار در روز جشن به گوش میرسید به آشپز های درگیر با دیگهای داغ الهام میبخشید. من و برادران مریدم قسمت هایی که باید همراهی میشد را با هم میخواندیم و زمان را با به هم زدن دستهایمان نگاه میداشتیم.



< > >>