زندگینامه یک یوگی

برگ ۶۰


من در رویداد بازگشایی انستیتوی بوز شرکت کردم. صدها هواخواه در فضای آنجا پرسه میزدند. من جذب هنر و نمادهای معنوی آن خانه نوی دانش بودم. در ورودی جلوی آن، اثری صد ها ساله چشمم را گرفت که از زیارتگاهی دوردست آورده شده بود. پشت فواره ای به شکل نیلوفر آبی*، مجسمه زنی مشعل به دست بود که نشان احترام هندو به زن به عنوان نورآور جاویدان است. باغ معبدی کوچک داشت که به معنویات والای جهان پدیده وقف داده شده بود. فضای آنجا اشاره به الوهیت مطلق میکرد چرا که هیج عکس و مجسمه و محرابی دیده نمیشد.

سخنرانی بوز به مناسبت این رویداد بزرگ میتوانست که از لبان یکی از "ریشی های" کهن به زبان آورده شده باشد.

"امروز من این موسسه را پیشکش میکنم نه تنها به عنوان یک آزمایشگاه، بلکه یک معبد." هیبت محترم او چون خرقه ای پنهان توجه یک سالن پر از جمعیت را به خود دزدید. "در جریان تحقیقاتی که انجام داده ام بدون خواست خودم به جایی رسیدم فرای فیزیک و دانش طبیعی. با اوج شگفتی، دیدم که مرزها فرو پاشیده میشوند و نقطه های رابطه نمایان میشوند، میان قلمروی موجودات زنده و بی جان. جسم بی جان دریافتم که بسیار از بی جان بودن دور است; نیروهای بسیاری میتوانند آنرا تحریک کنند.

"یک واکنش فراگیر به نظر میامد که آهن، گیاه، و جانور را زیر سایه یک قانون جای میدهد. همه آنها در اصل یک پدیده فرسودگی و افسردگی را بروز میدادند، با امکان بهبودی و سرافرازی دوباره، و همچنین ناپذیرایی همیشگی که مربوط به پدیده مرگ است. پر از هیجان از این عمومیت شگفتی آور، با امیدی بسیار این یافته ها را نزد مجمع شاهنشاهی* بردم--یافته هایی که با آزمایش به دست آمده بودند. اما دانشمندان طبیعی حاضر به من توصیه کردند که خودم را به تحقیقات فیزیکی محدود کنم، که در موفقیتم در آنها تضمین شده بود، و دست درازی به عقایدشان نکنم. گویی بدون اینکه خود بدانم وارد سیستم طبقاتی* ناشناخته ای شده و به حریم آن بی اهانتی کرده بودم.

"یک تعصب ناخودآگاه مذهبی هم آنجا هست، که نادانی را با ایمان اشتباه میکند. چه بسیار از یاد برده میشود که هم او که ما را در میان رازهای بی پایان آفرینش جای داده، همچنین در نهاد ما خواستی کاشته که بپرسیم و بفهمیم. پس از سالهای بسیار فهم غلط، من سرانجام دریافتم که زندگی یک مرید دانش ناگزیر پر است از کشاکش بی پایان. بر اوست که زندگیش را پیشکش کند، با سود و زیانش، برد و باختش، و همه با هم.



* نیلوفر (lotus) نشانه ای کهن الهی در هند است; باز شدن برگهایش نشانگر گسترش یافتن روح و روان است; رشد زیبایی پاکش از دل خاک منشا آن از پیمانی روحانی میگوید.
* Royal Society
* caste



< > >>